Van paardenverzorgster naar ervarings-deskundige in de zorg [12]

In 1989 werd Margaretha geboren in Easterein, als jongste uit een gezin van vier. Vanaf haar tiende begon Margaretha met paardrijden, dit werd haar passie.. Ze wilde hier dan ook haar beroep van maken maar het liep uiteindelijk allemaal wat anders dan gepland.

Door: Jantsje Walstra

Adrenalinekick
Negentien jaar was ze, toen ze zelfstandig ging wonen in Dronrijp. Dat viel haar tegen. Vanaf haar veertiende automutileerde Margaretha al (= beschadigde ze zichzelf), dit werd destructief toen ze negentien jaar was. ,,Naast mijn  parttime werk in een doe-het-zelf-zaak, had ik weinig energie over voor mijn hobby paardenverzorging en sociale contacten. De oorzaak hiervan was de negatieve gedachtegang, die ook maakte dat ik steeds op zoek was naar een adrenalinekick om de gedachtes van schaamte en afwijzing te onderdrukken.”
De automutilatie bracht die kick, evenals het zichzelf opzettelijk in gevaar brengen. ,,Toen ik tien jaar was, overleed mijn moeder aan de gevolgen van kanker. Ik heb me vaak door haar afgewezen gevoeld. Dit deed ze waarschijnlijk onbewust omdat ze het niet aan kon om afscheid te nemen van mij. Dit was echter niet de enige oorzaak van mijn problemen.”

,,Op mijn 21-ste belandde ik bij de GGZ. Helaas liep de spanning door omstandigheden zo hoog op dat ik een suïcidepoging deed. Ik kreeg daarom een Metalization-Based-Therapy. Dit is een training waardoor je beter met anderen en jezelf om leert te gaan. Hierdoor kwam ik tot de ontdekking dat er meerdere kanten aan een verhaal zitten.”

Stigma
Margaretha kreeg als diagnoses borderline-persoonlijkheidsstoornis en afhankelijke persoonlijkheidsstoornis. Ook was ze depressief. Zijzelf vindt dat de borderline-stoornis een heel negatief stigma heeft: ,,Men denkt dan vaak aan manipulatief en onbetrouwbaar gedrag, terwijl het in wezen een soort negatief overlevingsmechanisme is wat men zo aangeleerd heeft als kind.” Bij haar maakte deze combinatie van problematiek dat ze heel erg heen en weer geslingerd werd tussen verschillende emoties en dat ze haar grenzen door anderen liet bepalen in plaats van dat ze die zelf aangaf. ,,Dus het bedenken wat ík nu zélf eigenlijk wil, heeft bijgedragen aan mijn herstel.”

Paarden therapie
,,Ik ga nu meer op zoek naar zaken die mij een vervulling geven zoals mijn gezinnetje. Ik ben getrouwd en heb een eenjarig dochtertje Ook mijn werk als HBO-gediplomeerd ervaringsdeskundige in de zorg geeft mij voldoening, zo kan ik lotgenoten helpen. Graag zou ik dat later in combinatie met paarden willen doen. In 2007 haalde ik namelijk al mijn diploma MBO-paardenhouderij.

,,Veel Friezen zijn van oorsprong geen praters. Ze potten hun emoties op en doen liever iets, in plaats van praten. Paarden helpen daarbij, doordat ze sociale wezens zijn en ook heel erg reageren op non-verbale communicatie, op een instinctieve manier. Ze spiegelen je gedrag en je wordt je bewuster van jezelf. Paarden prikken zo door je aangeleerde overlevingsmechanismen heen. Ze hebben ook een ‘leider’ nodig, dit kan in het contact ook zelfvertrouwen geven.”

Dit is deel 12 in een serie over psychische kwetsbaarheid. De auteur hoopt met haar artikelen het taboe rond deze problematiek weg te nemen