Er zijn vaak een heleboel dingen die ik me afvraag en waar ik nooit antwoord op krijg. In dit geval gaat het om verkeersdeelnemers. Zo zie ik ’s morgens om zeven uur, wanneer ik mijn acht kilometer naar Leeuwarden peddel, vaak wielrenners op de autoweg. Vaak in een ploegje, of moet ik zeggen: peloton, fietsend. Ik ben dan allang blij dat ik ze niet luid schreeuwend en breeduit slingerend op het fietspad tegenkom en verklaar het maar dat ze zich zo meer in de Tour de France wanen. Met meestal nog die bezemwagen erachteraan.
Door: Arina Hofstra
Maar ook overdag zie ik soms een eenzame wielrenner op de autoweg waar keurig een fietspad naast ligt. Dan vraag ik me toch af waarom ze dit doen. Zitten ze meestal in de auto en vergissen ze zich gewoon? Zoals ik dat omgekeerd ook kan doen als ik autorij en bij het afslaan klakkeloos het fietspad op wil gaan? Zijn ze net terug van vakantie uit een land waar fietsers standaard op autowegen rijden? Komt het omdat ze vinden dat ze zo snel gaan dat ze bij snelverkeer horen? Zoiets als de in opkomst zijnde speedpedelecs. Deze fietsen kunnen snelheden van 45 km per uur halen en worden geacht op de autoweg te rijden. Wat vooral in de stad voor verwarring, ergernis en gevaar kan zorgen. Aan regelgeving hieromtrent wordt nog gewerkt.
Wat ik ook niet snap zijn wandelaars die, naar hun eigen idee, keurig rechts op de weg lopen. Of het nou een fietspad of B-weg is. Ik heb op school geleerd dat je buiten de bebouwde kom, waar geen voetpad is, links op de weg loopt zodat je tegemoet komend verkeer aan ziet komen. Mocht je door tegenliggers niet opgemerkt worden, dan kan je nog altijd je vege lijf redden door opzij of in een sloot te springen. Als je als ‘aan-de-goede kant-wandelaar’ deze ‘aan-de-verkeerde-kant-wandelaars’ tegenkomt; hoor je op zijn mooist hoe zij je voor gek verklaren dat je links loopt! Ik ga de discussie maar niet aan want je weet het nooit tegenwoordig. Al heb ik wel eens een wielrenner, die met een rotgang van de Van Harinxmabrug kwam van verre gebarend en schreeuwend dat ik aan de kant moest, grommend afgeblaft. Maar toen had ik dan ook een zware dag op het werk gehad.
Dan kom ik op ‘mijn’ fietspad met grote regelmaat joggers tegen die hijgend en puffend met rood aangelopen hoofd naast een volledig leeg voetpad voortsjokken. Dit kan ik al helemaal niet plaatsen; loopt het asfalt van fietspaden soms aerodynamischer dan de, misschien hobbelige, stoeptegels? Ik kan me hier wel eens aan ergeren maar durf de persoon er dan niet op aan te spreken.
Ik denk dat ik bij de eerstvolgende jogger die ik op het fietspad tref maar zelf op de stoep ga fietsen. Maar als ik autorijd, moet ik dan bij de volgende wielrenner op de autoweg toch maar die afslag van het fietspad nemen? Waar gaat het dan heen?
