Sibbe Jan Visser is een goed voorbeeld van iemand met een psychische kwetsbaarheid die zijn draai heeft gevonden in de maatschappij. De in Groningen woonachtige Fries zat vroeger op het gymnasium in Dokkum, maar tijdens zijn studietijd in Kampen (Theologie/Journalistiek) ging het mis.
Door: Jantsje Walstra – foto: Sjoerd Zwaan – eerder verschenen in de Huis aan Huis, Leeuwarden en omstreken
Toen hij voor zijn studie een jaar naar Polen ging, werd hij voor het eerst psychotisch. ,,Ik dacht dat de KGB achter mij aan zat.” Die was in 1982 niet meer in die mate actief als hij toen dacht. Hij kwam bij een psychiater die hem voor de keuze stelde: of een injectie met een medicijn, of opname in een kliniek. Die keuze was snel gemaakt, wetend hoe de inrichtingen in het Oostblok waren. Door de injectie werd hij opvallend helder. Thuis heeft hij geprobeerd te achterhalen wat dat voor medicijn was, maar zonder resultaat.
Lotgenotencontactgroep
Na een aantal opnames werd Sibbe Jan, mede door medicatie, vrij stabiel. Hij was een tijd regiocoördinator van Friesland van de lotgenotencontactgroep Anoiksis. Daar heb ik hem ook leren kennen. Destijds begon hij met een studie Cultuurwetenschappen. De Groninger kreeg de smaak te pakken en studeerde ook af in Theologie in Groningen. Daarna promoveerde hij zelfs. Bij Anoiksis werd hij wel plagend ‘de dominee’ genoemd.
Weg naar herstel
De weg naar zijn herstel was lang. ,,Nog een aantal opnames volgde. Totdat ik wist wat er met mij aan de hand was en ik trouw mijn medicatie innam.” Dit komt ook uit onderzoek naar voren. Mensen die trouw elke dag hun voorgeschreven medicatie innemen, hebben minder kans op een terugval. Mensen stoppen vaak omdat ze zich goed voelen of omdat ze denken dat hen niks mankeert. Dat leidt dan tot een nieuwe psychose.
Als ik Sibbe Jan vraag naar zijn kwetsbaarheid legt hij mij uit: ,,Deze uit zich bij mij in hevige emotionele reacties zoals fobieën. Vooral bij reizen en sociale omgang.” Dat laatste verbaast mij. Je zou dat niet zeggen als je met hem praat. Sibbe Jan spreekt duidelijk en met vertrouwen. Hij doet momenteel nog steeds onderzoek in de theologie maar houdt er ook van om met vrienden af te spreken en dan wat te ondernemen.’s Zomers fietst hij graag een rondje om daarna een terrasje te pakken en wat te eten en te drinken. ,,Weekends bezoek ik vaak mijn moeder en dan doen we boodschappen of wat leuks. Om gezond te blijven ga ik drie maal per week naar ‘the gym’.”
Medicatie
Hij wil zijn lotgenoten meegeven dat je jezelf de tijd moet gunnen. ,,Ook vrije tijd en ontspanning. Verder je medicatie trouw innemen. Als je iets graag wilt, dan moet je ervoor gaan, maar wel voorzichtig. Soms loop je tegen de grenzen aan van je draagkracht. Ik doe wat ik kan en daarbinnen wat ik leuk vind. Een beperking maakt soms ook duidelijk waar je kracht ligt.”
(Dit is deel 5 in een serie over psychische kwetsbaarheid. De auteur hoopt met haar artikelen het taboe rond deze problematiek weg te nemen)