Hans Bruining is psychiatrisch verpleegkundige en heeft een HBO Master in Rehabilitation Counselor – oftewel herstelcoach – behaald. Hij verkent samen met de cliënt de mogelijkheden die er binnen de beperkingen zijn. ,,Een zware psychiatrische aandoening kan zo confronterend en verwoestend zijn, dat men alles op een gegeven moment kwijtraakt: werk, studie, relaties, woning of sociale contacten.”
Door: Jantsje Walstra – foto: Sjoerd Zwaan – eerder verschenen in de Huis aan Huis, Leeuwarden en omstreken
Volgens de literatuur is herstel een natuurlijk proces dat zich in principe bij iedereen voordoet die in aanraking komt met een ziekte of ongeluk. Inmiddels is aangetoond dat dit ook geldt voor mensen met ernstige psychische aandoeningen. Herstel is niet hetzelfde als genezing. ,,Ook wanneer niet alle verschijnselen van de ziekte verdwijnen, is herstel op andere terreinen mogelijk”, zo vertelt Hans.
Hulp
,,Ook de dingen waar je ontevreden over bent of wensen die je hebt, kunnen opgepakt worden”, aldus de verpleegkundige. Ik herken dat. Zelf had ik na mijn opname als eerste doel weer zelfstandig wonen en een hond om mee te wandelen en als gezelschap. Hans helpt op alle levensterreinen: zowel bij het herstel van de stoornis of ziekte, als bij het oppakken van het dagelijkse leven en bij het contact zoeken met familie en vrienden. ,,Niet alleen maar die psychiatrische patiënt zijn.”
Herstelproces
Dit herstellen van de verschillende levensaspecten verloopt niet helemaal vloeiend door elkaar heen. Zo is het met het hele herstelproces. Hans vergelijkt het met een trap: ,,Soms doe je twee stappen omhoog, daarna weer één terug.” Hij omschrijft vier fases waarbinnen je kunt herstellen.
,,In de eerste fase overweldigt de psychische stoornis je leven. Het is een fase waarin je moet overleven – ook lichamelijk: je voelt je dan vaak hopeloos, machteloos en eenzaam. De tweede fase worstel je met de aandoening: ‘Hoe hiermee te leven?’ Je leert om te gaan met je problemen en leert te accepteren dat ze er zijn. Vaak ben je nog bang om opnieuw overspoeld te worden. Later, in fase drie, krijg je weer wat meer zelfvertrouwen om met de aandoening te leven.”
Beter in je vel
,,Naarmate dit vertrouwen groeit, vermindert de angst. Je leert je eigen beperkingen en sterke kanten kennen en je komt steeds weer wat beter in je vel te zitten. Er ontstaat (meer) ruimte om jezelf te kunnen zijn. Als laatste fase voel je weer dat je onderdeel van de wereld om je heen bent en ervaar je voldoening in wat je doet.” Zo ging het ook bij mij. Ik ben begonnen met schrijven. Vooral om mijn ervaringen te delen om het begrijpelijk te maken voor anderen en mensen daarmee te helpen, waaronder deze reeks artikelen.
Hoop
,,Het is belangrijk om vooral hoop te blijven houden of te krijgen, hoe diep je op een gegeven moment ook zit,” adviseert Hans. Uiteindelijk is herstel – met de juiste hulp – voor iedereen bereikbaar. De aandoening verdwijnt zoveel mogelijk naar de achtergrond en mensen kunnen verder met hun leven. ,,Je moet jezelf als het ware opnieuw uitvinden.”
(Dit is deel 4 in een serie over psychische kwetsbaarheid. De auteur hoopt met haar artikelen het taboe rond deze problematiek weg te nemen)