Ik kwam op 26 januari in Leeuwarden aan. Voordat ik mijn Erasmus-beurs aanvroeg, had ik nog nooit van de stad of zelfs van Friesland gehoord, dus ik wist niet echt wat ik kon verwachten. Ik las op forums dat studenten hier een geweldige tijd hadden, maar ik wist niet of dit stadje in het noorden van Nederland bij mij paste en hoe de mensen eruit zouden zien. En zo vlogen er nog duizend andere vragen door mijn hoofd. Het was al donker toen ik het station uit kwam en het eerste wat ik zag, was een slinger feestelijke lichtjes en decoraties. Inderdaad, dat was de eerste keer dat ik de woorden “Culturele Hoofdstad van Europa” hoorde.
Eerste indrukken
Toen ik in mijn appartement aankwam, vertelden mijn huisgenoten dat Leeuwarden niet bepaald mooi was, wat nogal een tegenvaller voor me betekende. Maar de volgende ochtend kreeg ik toch een ander beeld door het schattige kleine stadscentrum. Dat lijkt, voor een buitenlander, typisch Nederlands, vooral op de plek waar een gracht de hoofdstraat in tweeën deelt. Maar de mooiste verrassing was de vriendelijkheid van de mensen en hun bereidheid om te helpen. Ik voel me zelfs een beetje schuldig als ik een Leeuwarder naar de weg vraag (waarbij ik hem bij zijn werk onderbreek) en als hij daarna met mij naar de plek loopt waar ik moet zijn en me daarna een fijne dag toewenst. Als u dit leest en u bent Nederlander, dan weet u het: u bent de enige in Europa die zoiets doet en het wordt zeer op prijs gesteld.
Trots op geschiedenis
Nederlanders in het algemeen en Friezen in het bijzonder zijn een merkwaardig soort. Aan de ene kant zijn ze enorm trots op hun geschiedenis, hoewel die soms niet zo geweldig is zoals je zou verwachten. Neem bijvoorbeeld de Oldehove, die bedoeld was de grootste kathedraal van Nederland te worden. Doordat hij ging verzakken werd de bouw stilgelegd en werd het uiteindelijk een kromme (maar grappige) toren. Toch praten en lachen de Leeuwarders hierover, waaruit blijkt hoe ongedwongen ze in het leven staan.
Vloeiend Engels
Aan de andere kant, elke Nederlander die ik ben tegengekomen spreekt vloeiend Engels. Dat is naar mijn mening echt een goede manier om cultuur en onderwijs van een samenleving aan af te meten. De Leeuwarder samenleving is volgens mij een duidelijke afspiegeling van het Nederlandse volk. Hier in Leeuwarden is alles schoon vanwege het ecologische bewustzijn dat de mensen hebben. En dat is een aangename verrassing als je uit Spanje komt. Een andere cultuurschok is: kilometers rijden en alleen maar vlak terrein en indrukwekkende – door de mens gemaakte – kanalen zien. Dingen die de lokale bevolking niet meer opmerkt.
Ik heb inmiddels al veel over dit kleine stukje van de wereld ontdekt, maar ik heb het gevoel dat er nog veel meer is dat ik moet gaan ontdekken. Speciaal wanneer de lente begint ga ik genieten van de schoonheid van het Friese landschap.
